O wyprawie
- Stambuł miasto na dwóch kontynentach (zabytki, rejs po Bosforze)
- Wapienne tarasy Pamukkale (UNESCO) i starożytne miasto Hierapolis
- Starożytne miasto Afrodyzja, Ksantos, Patara
- Szlak licyjski: starożytne miasta Ksantos i Patara, grobowce licyjskie
- Chimera - płonące "wieczne ognie"
- Skaliste wybrzeże turkusowego Morza Śródziemnego z pięknymi plażami
- Mauzoleum Mevlany założyciela klasztoru Wirujących Derwiszów w Konyi
- Zjawiskowe krajobrazy Kapadocji - piesze wędrówki
- Skalne kościoły (UNESCO) w Kapadocji i podziemne miasto Derinkuyu
- Dolina Göreme ze skansenem 35 kościołów wykutych w skale (UNESCO)
Śnieżnobiałe tarasy Pamukkale zachwycają swoim pięknem, nad nimi wznoszą się pozostałości antycznego uzdrowiska Hierapolis, a pobliskie, położone wśród zielonych wzgórz ruiny miasta Afrodyzja, są uważane za jedne z najciekawszych w całej Turcji. Skaliste wybrzeże Morza Śródziemnego oprócz pięknych krajobrazów obfituje w ogromną ilość helleńskich i rzymskich zabytków. Wreszcie Kapadocja, której uroków nie trzeba reklamować - niemal każdy zetknął się ze zdjęciami niesamowitych form skalnych stworzonych przez wiatr i wodę w tufach Wyżyny Anatolijskiej. Do sił przyrody dołączył potem człowiek, wykuwając w miękkiej skale wspaniałe kościoły i podziemne miasta. Poza odwiedzeniem najbardziej znanych miejsc znajdziemy czas na piesze wędrówki po zacisznych, bajkowych dolinkach położonych na uboczu głównych szlaków.
Zjawiskowe tarasy Pamukkale
Wyjeżdżając z miasta Denizli już z daleka widać śnieżnobiały uskok w niewybitnym wzgórzu. Pamukkale po turecku oznacza Bawełniany Zamek i pochodzi ze skojarzenia z twierdzą na zboczu porośniętym kwitnącą bawełną, której wiele upraw znajduje się w okolicy. Białe wapienne tarasy powstały poprzez nawarstwienie się osadu z wód termalnych wybijających na wzgórzu, które mają lecznicze właściwości. Ten fascynujący cud natury już w czasach antycznych przyciągał licznych kuracjuszy do powstałego tu uzdrowiska. Dziś nadal możemy podziwiać piękno wapiennych tarasów wypełnionych lazurową wodą - choć tylko z wyznaczonego szlaku, aby uchronić to wyjątkowe miejsce przed zniszczeniem. Uzdrowisko na wzgórzu to starożytne miasto Hierapolis, gdzie zachowało się wiele pozostałości z dawnych czasów, w tym ruiny teatru i olbrzymie nekropolis. Jeszcze ciekawszym pod względem archeologicznym miejscem jest leżąca w pobliżu Afrodyzja. Dociera tu znacznie mniej turystów, a ruiny tego miasta są nie mniej ciekawe od słynnego Efezu, zawsze oblężonego przez tłumy zwiedzających.
Na licyjskim szlaku
Zachodnia część wybrzeża Morza Śródziemnego to tereny historycznej Licji. Z morza wyrastają wysokie łańcuchy górskie (Bey Daglari i Taurus) oddzielając ją od reszty kraju i sprawiając, że dominują tu strome klify i wrzynające się w morze przylądki, skaliste wysepki i niegościnne kamieniste plaże (wyjątkiem są piaszczyste plaże w Oludeniz i Patarze). Niegdyś krainę tę zamieszkiwali spokrewnieni z Hetytami Licyjczycy, a historia Licji sięga czasów antycznych. Po długiej okupacji perskiej (z tego okresu pozostały m.in. słynne groby wykute w skałach) Licję podbił Aleksander Wielki i rozpoczęła się era hellenistyczna. Z tego okresu pozostały liczne greckie sarkofagi, wtedy też postała Federacja Licyjska - unia miast, pierwsza demokratyczna organizacja w dziejach świata. Wiele zabytków powstało w czasach rzymskich, potem w bizantyjskich. Poza zwiedzaniem mnóstwa historycznych ruin, podróż po Licji to piękne nadmorskie krajobrazy, śródziemnomorskie klimaty odwiedzanych miejscowości, rejs statkiem po morzu, tajemnicze ognie Chimery...
Kapadocja - cuda natury, skalne kościoły i podziemne miasta
Wybuchy wulkanów Erciyes i Hasan pokryły rozległe obszary centralnej Anatolii popiołem i lawą. Przez tysiące lat erozja wyrzeźbiła bajkowy krajobraz, który dzisiaj oglądamy w Kapadocji. Powstały niesamowite formy w kształcie grzybów, kominów, stożków, bram, zakapturzonych mnichów, zwierząt i wszystkiego co tylko podsunie nam wyobraźnia. Można wędrować dolinkami w labiryntach skał o różnorodnych kolorach. Ludzie, którzy przed wiekami zamieszkiwali te tereny, wykorzystali miękkie skały i wykuli w nich swoje domostwa. W IV w., gdy do Kapadocji przybyli chrześcijanie, poza jaskiniami mieszkalnymi wykuwali też kościoły - powstało ich około tysiąca. Niektóre są skromne, ale wiele zostało ozdobionych barwnymi freskami. W okresach zawieruch wojennych wykuto w tufach całe wielopoziomowe podziemne miasta z doskonale opracowanym systemem wentylacji. Po zgromadzeniu zapasów jedzenia i wody ludzie mogli żyć w nich całymi miesiącami ukryci przed najeźdźcą.
